تأثیر ارایه مجدد صورت های مالی بر استراتژی گزارشگری مالی شرکت ها

هدف گزارشگری مالی ارایه اطلاعات منظم و طبقه بندی شده برای استفاده کننده گان از اطلاعات حسابداری برای تصمیم گیری های اقتصادی است. در تهیه صورت های مالی باید از اصول و رویه های یکسانی در طی سال های مختلف استفاده نمود. در صورتی که واحد اقتصادی اقدام به تغییر رویه مورد استفاده برای تهیه صورت های مالی نماید، صورت های مالی سال جاری قابلیت مقایسه خود را با صورت های مالی سال های قبل از دست می دهند. برای این که صورت های مالی سال های مختلف واحد اقتصادی قابلیت مقایسه داشته باشند، صورت های مالی سال های قبل تجدید ارایه می شوند. این پژوهش به بررسی این موضوع می پردازد که آیا ارایه مجدد صورت های مالی تأثیری بر استراتژی گزارشگری مالی شرکت ها دارد یا نه؟ منظور از استراتژی گزارشگری مالی میزانی از محافظه کاری است که مدیریت واحد تجاری در تهیه و ارایه صورت های مالی اعمال می نماید. برای بررسی این موضوع، تعداد 118 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره زمانی1381 تا 1385 انتخاب و با جمع آوری داده های مربوط به این شرکت ها و با استفاده از مدل های رگرسیونی، فرضیه های پژوهش به صورت مقطعی و نیز صنعت به صنعت مورد آزمون قرار گرفت. بر اساس نتایج داده های مقطعی و آزمون صنعت به صنعت هیچ نتیجه ای در ارتباط با فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر این که ارایه مجدد صورت های مالی اثر اصلاحی بر استراتژی گزارشگری مالی شرکت ها ندارد نمی توان گرفت. نتایج داده های ترکیبی فرضیه اصلی را مورد تأیید قرار می دهد. برای بررسی بیشتر تحلیل واریانس صورت گرفت. با مقایسه نتایج تحلیل واریانس و آزمون فرضیه ها می توان گفت که ارایه مجدد صورت های مالی استراتژی گزارشگری مالی شرکت ها را تحت تأثیر قرار نمی دهد.